Met ‘n hood in de haand wo’j verkoaldn in dit laand.

As de boer mie nich haol’n wil, zeer ‘n knach, dan wil ik ok nich bliew’n.

Ok ‘t beste kan alledaangs wodd’n.

Ie könt better gemm’n as leen’n en ‘t kost ‘t zölfde.

De woarheid is as öllie, ze koomp aait baov’n driew’n.

‘t Bèste peerd miln in, zee de duuvel, dow reed è tusken twee kloppen.

‘t Neudigste èèrst, zee de boer, dow höwwe ‘t wief of en leut de koo in ‘n grawen liggen.

Ie könt ginnen aold’n kop op jonge schollers zett’n. ‘t Zol ok gin gezocht wean.

Wel pech hef vedreenkt in de grup.

As de moes in ‘n melzak zit, veult he zich de muller zölf.

Vastgeroeste gewoontes vedreengt ‘t vestaand.

Leefde döt völ, geald döt allns.

Riekdom en ‘n stuuverke kèènt mekaar.

De mooiste träön bint de dreug’n.

A’k naor ber gao laot ik de zaorg’n in de kleer.

Wat nen nöchtern dèènkt zeg nen zoeplap.

‘t Is nen schraol’n troost, mer as ‘t oe slecht geet doo’j völ ‘n plezeer.

‘t Vestaand velös van ‘t will’n.

Oonderveending gif völ wiesheid mer nich meender dommigheid.

De wearld is as ‘n vèèrkenskot: Wel ‘t meest slobbert hef ‘t meest.

‘t Leste èènd van ‘n droad is meestieds veur de scheer.

‘n Kleen voggelke past ginnen groot’n bek.

Wel te dich bie ‘t vuur zit, braandt zich de veut.

Zölms as nen voggel löp weet he dat he vlöggel hef.

A’j d’r belang bie hebt, he’j völ andacht veur aandere leu.

Zoas de motte ‘t kleed opvret, zo veteert ofgeunst ‘n meanske.

Wel zwig vesprek zich nich.

Ie beniet ‘n aander nich um zien geluk, mer umda’j zölf gin geluk hebt.

‘t Is makkelker niks te dreenk’n as weinig.

Alle heunde biet ‘n hoond wel onner lig.

De mode is zo lillek dat ze ieder joar veraanderd mot wodd’n.

Hoo voller de knip hoo leuger ‘t het.

Nen wiez’n haand döt nich allns wat nnen domm’n moond zeg.

Nen aol’n koo leer’n daans’n is de zwep veknooi’n.

Niks maakt rapper aold as te dèènk’n da’j aold wodt.

Nen good’n haan’n krèèjt nog wal es wier.

Amen zee de köster en de kèrke gung oet. Floep zee ‘t örgel en de wind vleug der oet.

Geluk kö’j nich krieg’n, allenig leen’n.

Niks maakt zo aold as oe beneuj’n joonk te liek’n.

A’j oorlog hebt met aandern he’j gin vrea met oezölf.

Wel ‘t laand bewearkt, mag ok van ‘t laand leamn.

Allns in ‘t leam’n doert laank, behalm’n ‘t leam’n zölf.

Aarmoed in ‘n stal, aarmoed aoveral.

Wel achter twee hasens an jag, koomp met gineen wier.

Van godd doon wo’j nich aarmer, ok al kost ‘t gaeld.

As d’r gin hoalt is wil ‘t fenuus nich brand’n.

Better hopp’n as twiefel’n

‘t Is nich alleen nen deef woar heunde teng’n blekt.

A’j nich wit wilt wodd’n mo’j oet de möl bliewe’n.

Keender haolt ‘n schimmel oet de stoet.

Bloom’n roekt better as boeskool, mer ie könt d’r gin duurpot van kokk’n.

Better mest op ‘t laand as war stuuver in de haand.

‘t Mooiste schrift kö’j in ‘t duuster ok nich meer lèèz’n.

Nen hoond is ginnen good’n hoond umdat he good kan blaff’n.

Wat leu veleest ‘n kop net zo makkelk as ‘n hood.

‘n Haan’n dech dat de zun opgeet um hem te heur’n kraajn.

Trotse leu vedwaalt leever as dat ze de weg vroagt.

God maakt oe better en ‘n dokter krig ‘t geald.

Better weinig oonthaol’n as völ vegett’n.

Niks is zwaorder hardop te zegg’n as wat iedereen in stilte dech.

Wat leu lèèst zo weinig dat ze d’r nich eens ‘n hekel an hebt.

Um geliek te krieg’n les ‘n duuvel zölms veur oet ‘n biebel.

Allns is um te lach’n zolaank ‘t aander aoverkump.

Wel lèèft van de leefde löp gevoar te verhonger’n.

Wel zich veschuult achter ‘n aander veend zichzölf nich teruw.

Keender bint klèène leu, völ leu bint grote keender.

Nich elk vrommes dat ‘t vuur anblös kan ok kokk’n.

Ie könt nog zo hard op ‘t water slaon, ‘t blif water.

Sommige principes haolt d’r völ leu op nao.

As nen zwakk’n nen stèèrk’n wil naodoon, geet he kapot.

Gries hoar is ‘n juweel op ‘n kop.

Niks is moeilijker as ‘t leam’n gemakkelk op te nemm’n.

Woar ‘t lich nich koomp krie’j schimmel; ok in ‘n kop.

Völ bezeuk koomp veur wat d’r oonder ‘n körk zit.

Componeer’n is ‘n wieske oonthaol’n woaran nog gin aander dacht hef.

Ok oe dree maol daangs aoverett’n is regelmaotig leam’n.

As de geest roem is, veult ‘t lief zich makkelk.

Hee wet niks, mer dèènkt dat he alles wet: dat mot in de polletiek.

Um iets duudelijk te maak’n mo’j vaak aoverdriew’n en völ votlaot’n.

Aover wa’j kot könt vetell’n mo’j mangs laank naodènk’n.

Geneen is zo aold of he dèènkt dat he nog ‘n loar kan leam’n.

Deur aandere leu te aovertuug’n aovertuug ie oezölf.

Völ van wa’j wilt krie’j wal, mer meestieds te laat.

Dow ‘k gen geld har wa’k dom, zee de boer, mer now ‘k ne èrfenisse heb kregen zit ‘k à in ‘n road.

Miene vrouwe lèèwt op grooten voot, zee de keerl, en now kom ik an ‘t hinken.

Ok wieder a’j kiek’n könt besteet de wearld.

An ‘t volle lach’n ken ie ‘n döl.

Ginenn hef genog fantasie um ‘n honger van ‘n naober te veul’n.

Wel gin spek kan krieg’n mot tevrea wean met boeskool.

De leu bint nich aaltied war ze liekt.

Ie könt better aover de veut struukel’n as aover ‘n tong.

Völ manleu wilt geern ne vrouw zeuk’n, mer hebt d’r al een voond’n.

Nen bleend’n zol geern ziene keender zeen vecht’n.

Veur één zak row mo’j ginne möl bouw’n.

Ie mot in oew weark opgaon, nich oonder.

‘n Good vak is ‘n ruuggegraot van ‘t leam’n.

Niks aovertuugt nen domm’n meer as wat he nich begrip.

Niks is gevoarlijker as ‘n briljant idee in ‘n leug’n kop.

Regels bint d’r veur aandere leu, oetzoondering’n veur oezölf.

Maak oe nooit kleiner a’j bint. Dat döt ‘n aander wal veur oe.

Niks sprekt vanzölf.

A’j ‘t begin van ‘n draod hebt, koomp ‘n kluwn vanzölf

Hebb’n en niks gemm’n is better as stell’n.

Wel de pries kèènt mot ok de weerde wtt’n.

Geluk is wil hebb’n met zien bèèd’n.

As d’r gin dokters waar’n, zo’w meender zeektes hebb’n, mer vrooger doodgaon.

Poch’n en Praolen dook nich, zee de keerl, mer miens gelieken zöj nog mötten zeuken.

’n Mènske komp dreemaol te kinde, zee de vaer, as è op de wèèrld komp, as è d’r of geet en….as è trouwen wil.

‘t Bint nich alleen mooie veer, dee mooi voggel maakt.

De beste gedacht’n scheet oe te laat te binn’n.

‘t Makkelkst is ‘t um ‘n aander de scheuld te gemm’n.

Maak ‘n niendeur nich groter as ‘t hoes.

Vrooger ko’j wodd’n wa’j woll’n, o’j ‘t woll’n of nich.

Wel nich good is voor de koar, is nich good veur ‘t peerd.

Aolderdom is de beste reclame.

As de kreemp in de knip zit, zet ‘t geweet’n oet.

Gineen is zo bleend as wel nich zeen wil.

Geluk is ‘t midd’n tuschen te wèènig en tevöl.

Wel eenmaol kan lèèz’n leert ‘t nooit wier of.

War leu lèèst um nich te hoof’n dèènk’n.

Met geweald kö’j ‘n paleis daal haal’n, mer gin vèèrk’nkot bouw’n.

As de jachthoond op hoes an geet hebt de hazens feest.

Wel deur de slang is bett’n wodt bang veur ‘n touw.

Ie könt better niks hebb’n as allns veleez’n.

Pas op de stuuwer dan past de daalder wal op zichzölf.

A’j weent besteet toeval nich.

Better ‘t rad kwiet as de koar.

‘t Oog is klèèn met zöt de hele wearld.

Of ‘n haan’n kreajt of nich, ‘n dag begeent toch.

Zonder dèènk’n praot’n is as zonder anlegg’n scheet’n.

Wel bang is veur muskes zeajt gin grös.

De oog’n geleuwt zichzölf, de oar’n ‘n aander.

Ie mot riek wean um oe aarm te könn’n koop’n.

Wat leu leawt alleen um nich dood te goan.

De aoldste beuk bint ni’j veur wel ze nog nich lèèz’n hef.

Wa’j kriegt hoof ie nich te koop’n.

Snie nich kot wa’j lös könt knupp’n.

Nen slecht’n heujer gef de greep de schuld.

As de deef gin kaans zöt te stell’n veult he zich earlik.

Met good’n roop is ‘t as met ‘t leam’n: a’j ‘t veleest is ‘t veur aajt.

Gelukkige leu vraogt nich: Woar he’k ‘t an vedeent.

Hoe ‘t ok löp, as ‘t mer löp.

‘n Deer vegist zich nooit, alleen ‘t deer met vestaand.

Ie mot ‘n kop nich hoger will’n draag’n as ‘n hood.

Mien vestaand is zo kloar da’j ‘n drek op ‘n bödd’m könt zeen.

Zoeplap en geald bliewt nich laank bie meka.

Aoverdriev’n is ‘t leeg’n van earlike leu.

Wat leu hebt meer leefde neudig as ze vedeent.

Aold wodd’n is ‘t enige middel um laank te leam’n.

Goode kameräor bint de beste speegel.

‘n Optimist is aait blut, mer ‘t maakt ‘m niks oet.

‘t Eènde van de hellighèèd is ‘t begin van ‘t berouw.

Alleen de allerbest’n bettert zich nog.

Nen boer tuschen twee affekäot is as ‘n viske tuschen twee katt’n.

Zaorg da’j eerd wodt veur oew eig’n begrafnis.

Wel trammelaant zoch veendt ‘t ok.

Adam hef van ‘n appel gett’n en wie hebt d’r nog taandzeert van.

Rozen hebt alleen deurne veur wel ze plukk’n wil.

Veur ‘n stuuwer weldaod mo’j ginnen geuld’n daank vewocht’n.

De leu klapt veur ‘t vuurweark, mer nooit veur de zun.

Leu bint mangs as blaar, woarmet de weend spölt.

Met mopper’n krieg ie ‘t weark nig kloar.

Um nen heenkenden hazen te vang’n he’j ginnen hoond neudig.

Elk meanske is as de maon en hef ‘n duustere kaant.

‘n Biel’nstel keart zich tegg’n ‘t buske woar he oet koomp.

Geluk zee’j pas as ‘t veurbie is.

Aarmood hef één veurdeel: ‘n dokter maakt oe sneller better.

Woar de daalders reenkelt zwig de woarheid.

Nen leug’n möl dreajt ok zoonder weend.

Wa’w doot is mangs better as wa’w dèènkt.

‘t Is zwoar de leu te eer’n zoas ze zölf eerd wilt wodd’n.

Kwaod’n deunk is rap van spraok.

Woar de kuijeri’j binn’n koomp vlög de vreendschop vot.

Ie könt nich klapp’n met eenen haand.

As niks wett’n gelukkig maakt, hef ‘t gin zin um wies te wean.

De leefde löt zölms nen ezzel daans’n.

Ie bint nooit te aold um iets of te lear’n.

Vast loon, vast’n aarmood.

Better nen kaal’n as helemaol ginnen kop.

Dichter bedoelt wat ze zejt, ok as ze nich zejt wat ze bedoelt.

Wat leu könt better geald opmaak’n as ‘t ber.

Wel gin haan hef kan gin voest maak’n.

Wel nooit is vall’n wet nich wat neudig is um vast te staon.

Wel ‘n aander bewoondert wil op ‘m liek’n.

Wel gin vrea wil zal oarlog krieg’n.

Um te könn’n slaop’n mo’j ‘n heel’n dag wakker bliev’n.

Nen leug’n toet’n kan nich rechtop staon.

Wat leu wodt wieser as ze aold wodt, mer de meest’n köppiger.

Zoas ‘n kastelein is schèènkt he ‘n foezel.

Wel nich biet’n kan mot de taan nich laot’n zeen.

Ie wodt aold as de leu zejt da’j d’r noch schier oetzeet.

Wel Abraham zöt kan van vrooger haol’n én nog naor later oetkiek’n.

Ne vleeg geet nich op de kokkende pot zitt’n.

Völ leu haolt nich van heugte um d’r nich tegg’n te hoof’n opkiek’n.

‘n Deer is good gezelschop; ‘t vrög niks.

Veur nen ezzel met gaold geet elken nienduur lös.

Dree leu könt ‘n geheim bewaar’n as twee d’rvan dood bint.

A’j oald bint komp leer’n te laat.

Gebrek valt eer op as goodheid.

‘t Gezich is aait nog meer gemak as sieraod.