‘t Döt nen osses toch nog good as he näost ‘n beeske an ‘n reppel steet.

Vekeerde zuunigheid: ‘n trein nemm’n um de schoon te spoar’n.

Waor d’r twee trouwt, hebt d’r twee scheuld.

Op ‘n klèèn spilke kö’j ok wa wil hebb’n.

As ‘t het in braand steet vleejt de voonk’n ‘n moond oet.

De deugd koomp nao ‘t geald.

Aoveral woar grèènze’n bint wodt smokkeld.

‘t Het is ‘n klèèn ding, mer ‘t kan grote dinge doon.

Ie mot spoar’n as de knip vol is, as he leug is help ‘t spoar’n nich meer.

Ie könt de jong wal oet ‘t daorp haal’n mer ‘t daorp nich oet de jong.

Nrn ezzel met völ beuk op de ruw is nog nich geleerd.

Wat sprekkers an deepte mist gewt ze an lengte.

Good doon wodt slecht a’j ‘t aoweral roond vetelt.

Wat nich wit is hoof nog gin zwat te wean.

A’j de ledder op weelt mo’j oonderan beginn’n.

As de put dreug is besef ie de weerde van water.

‘n Langst’n dag hef ok ‘n aomnd.

Better dree lep op ‘n boezeroen as één gat d’r in.

Ok de beste kleer wodt plodd’n.

Wat gineen zoch wodt nooit vund’n.

Wat zich vedaag nich bettert wodt monn’n slimmer.

Van klèène voonk’n koomp groot vuur.

Kopzeer is ‘t bewies da’j ‘n heufd hebt.

Aarm en toch tevrea is riek.

A’j in ‘t leamn umhoog wilt mo’j good könn’n kroep’n.

Wel niks te zegg’n hef is meestieds nich um ‘n präötke velèèg’n.

Wel ziene scheuld’n betaalt wodt nich aarmer, mer raakt wal zien geald kwiet.

Good veurdoon is better as mooi preak’n.

Good en kwaod bint naobers.

Wel gin geald hef, hef ‘t juust ‘t hadste neudig.

Wel met de kat spölt, wodt d’r deur krabt.

Hoo meer a’j wet, hoo meender ie meent te wett’n.

Wat leu bliewt langer in ‘n uur as aander’n in ne wek.

Al wat good is vekoch zichzölf.

Vraog um road en gebroek doarnao ‘t vestaand.

Wat gin geliek hef maakt zich vaak kwaod.

Hoovöl goods de leu ok van oe zej’t, ze zej’t oe niks ni’js.

Wel kwaodheid inslikt hef ‘t nog lang nich veteerd.

Ok as nen boer wil luier’n is he vroog oet ‘t nus.

Veur lastige leu bint d’r gin gemakkelke steul.

‘n Gat is niks, mer ie könt d’r wal ‘n nek in brekk’n.

Wel nich kwaod kan wodd’n is nen döl; wel ‘t nich wil is wies.

As ties geald is leawt heel wat leu baov’n ‘n staand.

De dag van vedaag zee’j ‘t best in ‘t lech van monn’n.

‘k Li’j d’r nich wakker van a’k nich slaop’n kan.

Naor leu met geald wodt aait luusterd.

In ‘n daorp is nich völ te zeen, mer heel wat te heur’n.

Allenig de aarm’n dèènkt meer an geald as de riek’n.

Wel rap riek wil wodde’n kan nich onscheuldig bliev’n.

Kot oonderweg en lang in ‘t café, dat geet nich good.

Wel lög hef ‘t mombakkes van de waorheid op.

Ok deur ‘t oog van de naold kö’j ‘n hemmel zeen.

Wel ‘t eerste knoopsgat mist krig ‘t boezeroen nich good too.

Nen kaaln kop is veur ‘t leam’n.

Niks dreugt rapper as traon’n.

As ‘t geald sprek, zwig de woarheid.

Geald leen’n van de baank kan. A’j könt bewiez’n da’j ‘t nich neudig hebt.

De ellende van riek wean lik mie da’j met riek’n mot umgoan.

Better ‘n been brokk’n as ‘n hals.

Van ‘t tweede woard koomp ‘t vecht’n.

Rieke zwèèrvers wodt toeristen neumd.

Foezel in ‘t lief. ‘t het in ‘n moond.

Ie hooft nich um de eerde te reiz’n um te wett’n dat ‘n hemmel aoveral blauw is.

Kaol’n foezel maakt waarm blood.

Geald döt elk hek lös, behalmn dat van ‘t paradies.

In ‘n debat praot twee leu met meka mer luustert naor zichzölf.

Wel gin acht slöt op aander’n, trekt zölf ok weinig andach.

Wel wies wil liek’n mot ‘t ok wean. Of aans ‘n moond haol’n.

Met ‘n vol lief kö’j makkelk vast’n preak’n.

Nen döl döt wat he nich laot’n kan, nen wiez’n löt wat he nich doon kan.

A’j aold zeer los krabt, bloodt ‘t opni’j.

Wat de vrouw geern mag, et ‘n keerl elk’n dag.

Nen hoond zol nog mott’n lear’n de deur achter zich too te doon.

Slech ni’js koomp aajt te vrog.

Van stiefkoppigheid en lösse lip vult de affekaot zien knip.

Eagn hooner, dure eier.

Ok ‘t beste schilderi’j was eerst nen klodder vèèrf.

‘t Is hard weark’n of köalte lien.

Mangs mo’j oezölf loatn goan. A’j mer zoargt da’j wier komt.

Van twee slimsten möj ‘t kleenst nemmen, zee de keerl, dow nam è ne kleene vrouw.

Met ‘n poond vedreet köj gin oons scheuld voldoon.

Ne ploog kan better sliet’n as roest’n.

Ok ‘t schierste wich kan nich meer gemm’n as ze hef.

Aole stiefel broekt völ smeer.

Wel leefde gef wödt zölf riek.

Van nen kromm’n boom krie’j ginnen rechten paol.

Eén zunneströalken jög het deepste duuster vot.

‘n Zoer èènd döt ‘n zeut begin vegett’n.

Met één ding kan al ‘t aandre oetkomn.

Van vroog opstoan en laat trouwn döt ginnen kop zeer.

D’r is gin meert zo good of ‘t ani’jt de boer op ‘n hood.

Eén vèèrk’nhoar maakt nog ginnen bössel.

At het mer staand hoalt, zeer Stoetn Jan.

Wearkn verwaarmt, luiern veraarmt.

Woar koomp wel vlög ooit tot bedaarn en wel nich vlög ooit van de groond?

Wel riek wil wodd’n mot ‘t gewett’n een tiedlaank an ‘n toen hang’n.

As alns metlöp krieg wiej nen langn optocht.

Wel man of vrouw zoch zoonder maankemèènten koomp an wearkn nich too.

Wel ‘n visken wil mot ok de graot nemm’n.

Ie mot de ruw kromm’n wil ie deur ‘t leam’n komm’n.

Kwoad wodd’n is meanslik, kwoad bliewn is duuvels.

Wat leu hebt nen iezern wil: ze wilt rookn.