Twee jaar onrust in gezin Burgers na geboorte Lynn GOOR Ze is haar tranen niet meer de baas wanneer ze antwoord geeft op de vraag hoe de afgelopen twee jaren van haar leven zijn geweest. Het leven van Nienke en Mark Burgers staat op de kop sinds de geboorte van hun dochter Lynn. Ze zaten vooral veel in de auto, op weg naar weer een andere arts in een ander ziekenhuis. Hun zoon Gijs (4) zagen ze weinig. Hij was vaak bij oma, bij vrienden en kennissen. Al met al reden voor de stichting Opkikker het gezin gisteren een hart onder de riem te steken.
Nadat het viertal is getracteerd op een ontbijt mocht Gijs een taart maken bij bakker Van Otten in Enter. „Voor wie maak je de taart”, vraagt Eric van Otten. „Voor Lynn”, antwoordt Gijs zonder blikken of blozen en hij plaatst een grote trekker op de taart, met een aanhanger want daar kan lekker veel snoep in. „Tijdens de zwangerschap heeft Lynn een herseninfarct gehad”, vertelt Nienke die op een afstandje toekijkt. „Ik heb van het begin af aan gevoeld dat er iets niet goed zat. Maar artsen en het consultatiebureau zeiden dat ik me geen zorgen hoefde te maken.” Nienke vindt dat ze niet serieus werd genomen. „Er is niet naar mij geluisterd.” Lynn moet nu steeds zwaardere medicijnen krijgen om epileptische aanvallen die ze dagelijks krijgt enigszins in toom te houden. „Een onderzoekje hier, een gesprekje daar. We zijn veel onderweg geweest. ‘s Avonds laat thuis.” Mark Burgers kon met moeite voldoende aandacht aan het opstarten van zijn eigen zaak besteden. „Als hij niet werkt hebben wij geen inkomsten.” In januari ondergaat Lynn een zware hersenoperatie. „We leven daar nu echt naar toe”, vertelt Nienke. „Dat is de enige mogelijkheid voor haar in de hoop op een beter leven.” Artsen gaan dan één hersenhelft uitschakelen. „Met één hersenhelft kan ze beter functioneren.” Lynn is rechts blind en ze heeft onvoldoende controle over een arm en een been.” Ondertussen heeft Gijs samen met Eric van Otten zo’n grote taart vol spekjes gemaakt dat de doos waarin het gebak mee naar huis gaat te klein is geworden. Het gezin vertrekt daarna samen met vrijwilligster Ina van Zalingen van de stichting Opkikker in de ‘kikkerauto’ naar de Achteresweg net buiten Enter waar een nieuwe verrassing wacht. Een helicopter staat klaar om het gezin naar Dierenpark Amersfoort te brengen. Gijs mag kort op de plek van de piloot zitten en krijgt een hoofdtelefoon op. In de microfoon spreekt hij met de vluchtleiding. Gijs geniet als nooit tevoren. De stichting Opkikker is vijftien jaar geleden op een zolderkamertje begonnen met het doel gezinnen met een ernstig ziek kind een dag in het zonnetje te zetten. Het laatste jaar is al duizend gezinnen geholpen. |