"Als je plezier hebt komen de prestaties van zelf"

GOOR Een paar schoenzolen kreeg hij en wat papier. Symbolisch voor het feit dat hij zich jarenlang het vuur uit de sloffen liep voor de vereniging onder meer met oud papier ophalen. Eppie (Egbert) Vorkink lacht er om en is er best trots op. Zestig jaar is hij lid van de accordeonvereniging Kunst Na Arbeid. Hij is paukenist. Voor de accordeon heeft hij te weinig geduld.

Zijn vader was penningmeester toen Eppie Vorkink op zestienjarige leeftijd lid werd van Kunst Na Arbeid. "Het ging toen niet goed met de vereniging", vertelt hij in zijn woning op 't Gijmink. De Deldenaar Ben Keizer, oprichter van de accordeonvereniging De Optimisten, nam met succes het dirigentstokje over in Goor. Met het ophalen van oud papier en kleding en de verkoop van potgrond, waarvoor Eppie zich elk jaar weer inzette, ging het de club ook financieel heel goed. Er is voor meer dan een ton aan instrumenten gekocht.

Eppie Vorkink vindt het verenigingsleven heel belangrijk. "Daar leer je andere mensen kennen", vertelt hij. "Je deelt lief en leed met elkaar. Je steunt elkaar in moeilijke tijden." Eigenlijk vindt hij de saamhorigheid belangrijker dan muziek maken. "Maar als we plezier hebben in muziek maken kunnen we ook goede prestaties leveren." Maar hij geniet het meest van het werk achter de schermen. "Als er weer een actie is van onze club kookt de een soep, de ander neemt pannenkoeken mee. Het is altijd heel gezellig."

Eppie Vorkink werkt met zijn vrouw ook met veel plezier in de kantine van de voetbalvereniging GFC. "Dat vind ik heel belangrijk. Zo raak je met andere mensen aan de praat. Ik ben enkele weken geleden geopereerd aan mijn knie. De heg en coniferen knippen kan ik deze dagen niet. Heel spontaan kreeg ik vanmorgen hulp. Dat bedoel ik. Als je elkaar goed kent help je elkaar."

Hoogtepunt was het jubileumfeest van Kunst Na Arbeid, twintig jaar geleden in de sporthal, waaraan veel verenigingen meededen. Zelfs Marco Bakker trad op. De jubilerende muzikant zegt zijn lidmaatschap nog lang niet op. "De vereniging is een stuk van mijn leven geworden. Dat we De Reggehof voor elkaar hebben gekregen is te danken aan de verenigingen. De politiek wilde eigenlijk repetitielokalen bouwen. Maar de verenigingen wilden een concertzaal. Dat hebben we uiteindelijk toch voor elkaar gekregen door die saamhorigheid. Door er samen de schouders onder te zetten."