Provinciale prijs voor Goorse Willemien

"Ik ben altijd bezig. Ik ben echt een doe-mens", zegt Willemien Waanders uit Goor van zichzelf. Zij is sinds kort trotse eigenaresse van een provinciale prijs als waardering voor haar waardevolle werk als vrijwilligster. Ze begon op 16-jarige leeftijd in de buurtschap Zeldam waar zij is geboren op de boerderij van vader Huistede. Toen haar broer stopte met het ophalen van geld voor de pauselijke missie nam zij het stokje over. "Op de boer bel je niet aan, maar kom je achterom", vertelt de spontane vrouw. "De boeren kennen mij en zijn altijd heel gastvrij. Ook al wil je geen koffie, je bent er zo een half uur want je raakt altijd aan de praat. Het is er altijd gezellig. In Goor blijf je aan de deur staan en doe je op een avond 30 tot 35 adressen, op het platteland niet meer dan tien."

Willemien Waanders woont al jaren in Goor maar gaat nog steeds de boer op in Zeldam, al 42 jaar. Ze is penningmeester bij de vrouwenvereniging Zij-actief, voorheen de KPO en collecteert met veel plezier voor de Nierstichting, voor het Koningin Beatrixfonds voor de bestrijding van spierziektes en voor het Alzheimerfonds in haar woonplaats Goor. "Och, Willemien. We komen nog iemand tekort. Kun jij een wijk overnemen? Tja, het moet toch gewoon gebeuren en ik zeg niet zo snel nee."

Willemien Waanders staat om kwart over vijf op, brengt eerst De Twentsche Courant Tubantia rond en is om kwart over zeven vaak al aan het strijken, nadat ze rustig haar krantje heeft gelezen. Boodschappen haalt ze al jaren voor haar moeder die in het verzorgingshuis in Delden woont en voor een oude mevouw die in het verzorgingshuis De Stoevelaar verblijft. "Ze is vijf jaar geleden gevallen. Ik deed vroeger bij haar het huishouden. Ze heeft alleen nog een broer die in Amsterdam woont. Hij heeft geen auto." Willemien Waanders doet de was, koopt zelfs kleren voor haar en brengt haar naar de tandarts en het gemeentehuis.

Ook staat ze regelmatig achter de bar in gemeenschapscentrum 't Kempke in Wiene en ze helpt al vijftien jaar mee in de puzzeltheek op de eerste verdieping van de Goorse bibliotheek. Hoewel haar twee dochters net het huis uit zijn omdat ze studeren, denkt ze soms wel eens 'hoe krijg ik de week rond?' "Maar och, meestal löpt 't was lös." "Maar aan één ding komen ze me niet aan", zegt ze kordaat. "Dat is de line dance op woensdagavond. Daar ga ik elke week naar toe. Dat zeg ik echt niet af. Dit is voor mezelf."