Afscheid na 40 jaar onderwijs

MARKELO Het levensverhaal van Rob Haensel leest als een spannend jongensboek. Na ruim 40 jaar in het onderwijs neemt hij morgen tussen 16 en 18 uur afscheid met een receptie voor onder meer alle oud-leerlingen van de Ichthusschool in Markelo. Zijn eerste basisschool stond op Java, zestig kilometer van huis. Hij reisde elk weekeinde heen en weer. Maar zijn vader besloot het Indonesische eiland te verlaten omdat het communisme onder Soekarno in opkomst was. Omdat zijn vader longpatiënt was moest hij apart in de boot reizen en toen zij bij Egypte aankwamen ontstonden er moeilijkheden omdat er net een oorlog uitbrak met Israël.

Eenmaal in Nederland moest de vader van Rob, hoewel hij allang was genezen, eerst naar een sanatorium in Hellendoorn. "We zijn daarom in een pension in Holten gaan wonen, want we wilden zo dicht mogelijk bij mijn vader zijn", vertelt Rob terwijl hij in een fotoalbum bladert. Na twee jaar verhuisde het gezin naar Nijverdal waar Rob in 1963 slaagde voor zijn Mulo-examen, waarna hij de christelijk kweekschool in Almelo bezocht.

Om het gevoel te krijgen op eigen benen te staan, ging Rob Haensel aan de slag in een school in Holwierde bij Delfzijl. Hij werd er op handen gedragen. "Meester, most nog kauwk hebben?" De kruidkoeken kon hij al snel bijna niet meer zien. Maar weigeren konden mensen opvatten als een belediging.

Na vijf jaar zocht Rob een nieuwe uitdaging en solliciteerde hij in Markelo en Hellendoorn. "Zo'n zes mensen kwamen uit Markelo naar Holwierde om een proefles bij te wonen", vertelt de scheidend leerkracht. "Ik speelde ook gitaar. Misschien heeft dat wel de doorslag gegeven", lacht hij. Met de 41 leerlingen van de combinatieklas drie en vier liep hij regelmatig door het Twentse dorp naar de gymzaal. "Kijk nou, dat is zo'n schattig mannetje", zou de vrouw van de koster hebben gezegd. Enkele jaren later was haar dochter getrouwd met Rob Haensel.

In Markelo begon hij net als in Groningen vrijwel direct in het jeugdwerk van de Christelijke Jeugd Vereniging. Ook was hij mede-oprichter van de zaterdagvoetbalclub de Markvogels, voorzitter van het Milieuplatform en lid van de zendingscommissie van de kerk.

In zijn veertigjarige loopbaan is veel veranderd. De schoolborden zijn digitaal geworden en de ouders praten een stevig woordje mee. Het grappige is dat hij zijn eigen dochters en nu zelf een kleinkind in de klas heeft gehad. "M'n jongste dochter dacht: dit wordt een mooi jaartje bij m'n vader in de klas." Maar ze kwam een keer heel boos thuis en klaagde bij haar moeder omdat vader haar strafwerk had gegeven.

Rob Haensel doet het de komende tijd rustig aan, hoewel hij al weer voor enkele functies is gevraagd. "Ik ben lid van de schildersclub Transparant. Daar wil ik de komende jaren meer tijd in steken."