"Mensen durven hier dingen in een groter perspectief zien"

DIEPENHEIM De ramen van haar huis zijn al een week geleden volledig wit gekalkt en allerlei schildermateriaal slingert in de serre. De woning van regisseur Anita Elkink (40) aan de Middenweg maakt deel uit van de eenmalige theatervoorstelling Het Geluk van Jagen, dat op 24 oktober achter haar woning wordt opgevoerd. Dat gebeurt op het Ottenplein bij de voormalige herberg De Pol.

Twee jaar werkte Anita Elkink samen met Henk Post (lichtontwerper), André Manuel (muziek en teksten) en Liesbeth Leuvelink (beeldende vormgeving) aan het theaterstuk Het Geluk van Jagen dat wordt opgevoerd bij de viering van het vijfjarig bestaan van Kunstmoment Diepenheim. Deze vier kunstenaars proberen tijdens de voorstelling alle zintuigen te prikkelen. Voor het begin van de uitvoering kunnen de bezoekers eerst door kleine openingen in de witgekalkte ramen van het huis van Anita Elkink naar binnen gluren en teksten en posters bekijken die het theaterstuk inleiden.

Anita Elkink kwam op het idee voor de voorstelling toen zij werk van de Spaanse filosoof José Ortega y Gasset las. "Hij beschrijft hoe mensen in de jaren dertig massaal achter een beweging aanlopen, hoe mensen achter dingen aanjagen die bij nader inzien eigenlijk totaal onbelangrijk zijn in hun leven. Dat is vaak nog steeds zo. Mensen willen een grotere plasma-tv of een auto kopen omdat de buren er ook één hebben."

In de voorstelling beeldt Anita uit dat een kind ter wereld komt, opgroeid en wordt opgejaagd, uitgebeeld door brommers die achter het kind aanrijden terwijl het wegrent. André Manuel vertaalde voor het theaterstuk maatschappij kritische teksten van Bruce Springsteen (Radio Nowhere en Magic) in het Nederlands. "Jouw omgeving jaagt je op maar er is in de voorstelling altijd ontsnapping mogelijk. Maak daar gebruik van. Geef elkaar de ruimte om degene te zijn die je wilt zijn."

Voor Anita Elkink die theaterles geeft in het Enschedese Kottenpark College is dit de vierde grote voorstelling. Regenwice bij Huize Diepenheim in 2005 en 'n Stoarm op Het Hulsbeek in 2007 trokken veel mensen. De geboren en getogen Diepenheimse noemt haar woonplaats Diepenheim een bruisende stad. "Hier gebeurt zoveel. De kunstvereniging, kunstmoment, de jeugdsoos die eens begon in een gekraakte boerderij, de reeks galeries. Het is hier zo gaaf. Iedereen is bezig met kunst en cultuur en er komt waarschijnlijk nog veel meer bij, een productiehuis, een nieuw cultureel centrum. Ik heb het geluk dat mensen hier de dingen in een groter perspectief durven zien."