'Leef, je kunt nog lang genoeg dood zijn'

Mannen en vrouwen schuiven aan voor Open Tafel van 50-jarige UVV
DELDEN - Ans Meijerink rinkelt met haar belletje. Het wordt doodstil in de zaal van verpleeghuis Sint Elisabeth. Sommigen slaan een kruis en beginnen te bidden. Twaalf dames en heren zijn deze middag aangeschoven voor een maaltijd van het project Open Tafel van de Unie van Vrijwilligers (UVV), die vijftig jaar bestaat. Iedereen heeft zijn vaste plek. De heren zitten steevast aan de tafel bij de piano. De twee andere ronde tafels zijn voor de dames. Zelfs de stoel is altijd bezet door dezelfde persoon. Of dat gek is? "Nee hoor. Echt niet. Als jij met een gezelschap een busreis maakt en de passagiers stappen uit, gaat iedereen daarna toch ook weer op dezelfde plek zitten in de bus?"

De retorische vraag van voormalig organist Willem Mesdag behoeft geen antwoord. Mesdag bezoekt twee keer per week de Open Tafel van de UVV. Zoutloos, glutenvrij, tyramine arm, vegetarisch, je kunt het krijgen zoals je het hebben wilt. "We snijden zelfs het vlees als dat nodig is. We laten niemand zomaar gaan", vertelt Jos van Sluijters die al twaalf jaar voor het UVV actief is. Gangmaker deze middag is Hans Schultheiss. "Ik heb een lat-relatie nadat mijn vrouw is overleden. Maar mijn vriendin woont nu in het verpleeghuis. Dus ik heb een la-relatie. De T is verdwenen." Hij eet vandaag voor zeven euro koninginnesoep, visragout, broccoli, appelmoes, tagliatelli en rumvla. "Ik hou van lekker eten."

Zijn buurman, Marinus Engels, kent zo langzamerhand alle vrijwilligers. "Zonder vrijwilligers zou Delden dood zijn." De vijf mannen aan de ronde tafel zijn weduwnaren of hebben een vrouw in het verpleeghuis. Sindsdien komen zij altijd in een lege woning thuis. Veel zin in koken hebben ze dan niet meer. "Ik weet gewoon niet goed wat ik moet kopen in de supermarkt", excuseert Willem Mesdag zich. Sommige mannen geven onomwonden toe dat ze niet kunnen koken. Leuke bijkomstigheid van de gezamenlijke maaltijd is het sociale contact. Anne ter Boo van de Jan Lucaskamp heeft goed nieuws: "Ik heb weer buren." En ze knikt met haar hoofd om haar nieuws kracht bij te zetten.

Sinds de nieuwbouw van de Stadshagen zijn veel mensen vertrokken uit de Jan Lucaskamp. "Ik krijg weliswaar geen gevoel van onveiligheid. Maar het is gewoon niet prettig als je geen buren hebt." Zij is heel tevreden over de UVV, al twaalf jaar. "Het eten is altijd heel smakelijk. En als je een gerecht toch niet lekker vindt, kun je zo iets anders nemen, als er genoeg van is." Iedereen vult twee weken van tevoren op een soort multiple choice lijst in wat hij of zij wil eten. "Oh ja, da's lekker", zegt de buurvrouw van Ter Boo en begint haar formulier opnieuw in te vullen.

Ze twijfelt en kan moeilijk kiezen wat ze het liefst eet. Jos van Sluijters kijkt alles voor de zekerheid na om teleurstelling te voorkomen. "Laat ik het ook invullen, anders krijg ik op m'n kop", zegt Hans Schultheiss. Dan rinkelt het belletje weer en wordt het stil in de grote zaal van Sint Elisabeth. "Een goede bekomst, een goede middag en misschien tot morgen." Mesdag en Schultheiss drinken nog een kop koffie met z'n tweeën. Mesdag haalt zijn agenda tevoorschijn en leest de nieuwe wijsheid van deze dag hardop voor. "Leef nu, je kunt nog lang genoeg dood zijn."