Humor houdt Marissa overeind
Marissa Rohaan uit Diepenheim schrijft een gedichtenbundel voor stichting Doe een wens
DIEPENHEIM vrijdag 14 november 2008 - Diepenheimse draagt in Hofkerk voor uit eigen gedichtenbundel.
Ze speelde viool en badminton, danste en wandelde veel. Nu zit ze in een rolstoel en heeft veel rust nodig. Er is iets dramatisch gebeurd. Marissa Rohaan (21) heeft een tumor in haar hoofd. Maar ze volgt nog steeds vol goede moed haar zanglessen, ze fotografeert veel en schrijft gedichten. Vanavond om half acht draagt zij samen met haar moeder en haar zussen negen van haar gedichten voor in de Goorse Hofkerk aan de Diepenheimsestraat uit haar bundel 'Glimlachend het leven door'. |
Want als ze iets niet is kwijtgeraakt dan is het haar gevoel voor humor. "Tumor humor, ben ik het gaan noemen", vertelt Marissa opgewekt. "Ik ben altijd heel positief. Met humor kun je het leven makkelijker maken. Vooral in het begin beheerst de tumor je hele leven. Ik kreeg veel moeilijke en lastige gesprekken. Dit is een manier om ermee om te gaan." Marissa merkte een half jaar geleden voor de eerste keer dat er iets aan de hand was. "Na een telefoongesprek raakte ik bewusteloos", vertelt ze in haar ouderlijke woning in Diepenheim waar ze is geboren en getogen. Met haar hbo-opleiding pedagogiek in Nijmegen moest ze noodgedwongen stoppen. In het Radboudziekenhuis bleek al snel dat ze een tumor in haar hoofd heeft, een langzaam groeiende tumor. "Het was eerst allemaal heel onwerkelijk. Pas toen ik de mri-scan had gezien drong het langzaam tot me door. Ik moest nog een paar dagen in het ziekenhuis blijven voor onderzoek. Je wordt geleefd." "We kijken nu vooral naar de kwaliteit van haar leven", licht haar moeder toe. "Ze krijgt bijna elke dag een epilepsieaanval." Marissa ondergaat pas een operatie als dat echt nodig is. "Probleem is dat goede en schadelijke cellen met elkaar verweven zijn. Mijn leven zal niet echt veel beter worden dan het nu is", beseft ze. Heel veel steun krijgt ze van familie, vrienden en buren die haar overstelpten met kaarten en mailtjes toen het nieuws zich in het dorp verspreidde. "De steun en het medeleven dat ik kreeg zijn echt overweldigend." De telefoon gaat regelmatig. Dit keer is de cardioloog aan de lijn. Hij gaat via de telefoon een apparaatje uitlezen dat haar hartritme meet. Een vreemd gepiep vult de woonkamer waar Marissa in een luie stoel onder een warm pak dekens ligt. Na vijf minuten gaat het gesprek verder. "Het klinkt misschien gek. Maar ik geniet nu meer van de kleine dingen. Ik hou van kinderen en van de natuur. En ik ga regelmatig in de omgeving kunst kijken." Ook maakte ze foto's voor haar gedichtenbundel waarvan de opbrengst naar een goed doel gaat: de stichting Doe Een Wens. Tot haar grote verbazing verkocht ze in enkele weken tijd al 800 exemplaren. "Zo doe ik toch nog wat voor kinderen", zegt ze met enige spijt in haar stem. De gedichtenbundel van Marissa Rohaan is te verkrijgen via marissarohaan.web-log.nl |