Geert Snoye houdt rond 1380 het Hoykinchof en het Strood in leen van de bisschop van Utrecht. Na zijn dood komt het goed in handen van Johan Snoye geheten Duvelshof, verwijzend naar het Duivelshof tussen De Lutte en Losser. Herman Snoye houdt het erf Hoikink vanaf 1385 mede in leen. Egbert Sticker volgt hem op in 1389. Egbert houdt ook het huys ten Stoede in leen. Wellicht is Egbert Sticker een schoonzoon van Snoye.

Familiewapen van Sonoy of Snoye: In zilver drie mispelbloemen van zwart, geknopt en gepunt van goud. Snoeyink en Snoyink betekenen zoon van Snoye.

De rechter in Oldenzaal, Johan Snoye, leent veel geld aan de bisschop en krijgt in ruil daarvoor het richterschap van Oldenzaal. Hij bezit dan nog steeds Hoikink. In 1433 draagt hij het goed over aan Gese, de vrouw van Herman Heyden.

Links: Diederick Sonoy of Snoye is een belangrijke plaatsvervanger van Willem van Oranje in Noord Holland. In Blokzijl bouwt hij een schans.

Alert draagt Hoikink over aan zijn broer Egbert die het na zijn dood overdraagt aan zijn zoon Herman van Heyden die met Margriet van Keldunck drie kinderen krijgt. De jongste, Anna, trouwt met Roelof van Hoevel tot Olidam. Herman van Heyden draagt het goed Hoikink in 1526 over aan zijn oudste zoon Egbert van Heyden die het goed dezelfde dag nog opdraagt aan zijn broer Wolter, getrouwd met Maria Droste.

Links: De oude bomenlaan herinnert aan de havezate Hoitink of Hoikink op de achtergrond. Nog verder naar achteren ligt Weemselo.

Rechts: In de historische atlas is het grachtenstelsel van Weemselo (links) goed te zien. Het kasteel stond op de markegrens van Albergen en Dulder, de huidige gemeentegrens van Tubbergen en Dinkelland. De grachten van Hoitink waren toen al verdwenen.

Boven: De havezate stond net iets rechts van de huidige bebouwing. Er achter ligt een groot moeras met aan de rand op de achtergrond het huis Weemselo op ongeveer een kilometer afstand.

Johan van Hoevel is koningsgezind, een vijand van Willem van Oranje, en verschijnt op de landdag in Oldenzaal nadat Spinola de vestingsstad verovert in 1605. Tot Hoikink hoort dan de erven Strootman in Dulder en Alberdink en Geerdink in Geesteren.

Links: de oude havezate stond binnen de grachten. Het nieuwe huis staat er nu nog.

Van Hoevel trouwt met Martinengo

Johan van Hoevel hertrouwt na de dood van zijn vrouw Maria van Munster, met Elisabeth van Steenbergen. Hun zoon Wolter van Hoevel van Hoikink (Hoyckinck) is vanaf 1618 beleend met het goed en hij verschijnt in 1621, 1622 en 1624 op de landdagen in Oldenzaal.

Wolter van Hoevel blijft katholiek en trouwt met Grete van Moerbeecke en na haar dood in haar kraambed, trouwt hij met Elisabeht Knoppert uit Zwolle en na haar dood met Isabella Martinengo, de dochter van een Spaanse officier. (Zie ook borg Enschede).

Rechts: Een zware steen markeert de ingang van de havezate. Het huis stond eens achter de boom en iets rechts van de boerderij.

Martinengo komt met Alva

Curtio Martinengo was kapitein van een regiment lichte ruiterij in dienst van de koning. Martinengo was één van de bevelhebbers toen Alva zijn manschappen naar de Nederlanden voerde. Zijn troepen lagen in de stad Groningen toen Alva op Lodewijk van Nassau aftrok en deze bij Jemmingen versloeg.
In februari 1576 bleek hij al 32 jaar in dienst en was het nog altijd nodig dat de toenmalige landvoogd Requesens hem in de gunsten van de koning aanbeval.
Anton van der Lem

De oudste zoon van Wolter ten Hoevel en Elisabeht Knoppert. Thomas, trouwt in 1651 in Emmerich met Geertruid van Bronckhorst. Thomas draagt Hoikink over aan zijn zoon. Van Hoevel en zijn vrouw zijn bijgezet in 't Stift in Weerselo. Het goed Hoikink krijgt meer vuursteden en is 32.000 gulden waard, dat is ruim voldoende om als riddermatige in de landdag te verschijnen.

Rechts: De Strootmansbeek met op de achtergrond Hoitink. Daar net voor stond de havezate Hoikink.

Maar de familie blijft katholiek. Bij Hoikink horen in 1675 Hofmeier, Valenbroek en Stroetman in de Westriker Haschop van de buurtschap Dulder. De advocaat uit Utrecht Hendrik Briëlius koopt de havezate in 1710 en een jaar later verkoopt hij het door aan Hendrik Adolf Bentinck tot Schoonheten.

Links: Met een telelens vanaf Weemselo is de boerderij Hoitink goed te zien. Het gebied er tussen ligt laag, is moerassig. Ganzen voelen zich in natte gebied thuis.